می رسم از راه زردم زرد می دانی که نه؟

ساک در دست و دلی پر درد می دانی که نه؟

مثل بغضم سرشکسته مثل گنبد زرد زرد

مثل کاشی های کف دلسرد می دانی که نه؟

خم شدم در اولین درگاه یعنی السلام

یا خجالت پیش پای مرد می دانی که نه؟

دستها این دستها انگورهای سمی اند

مثل قومی که به تو بد کرد می دانی که نه؟

دستها این دستها و آن ضریح پاک ؟ وای!

قصه ی آیینه است و گرد می دانی که نه؟

غرق مامونی ترین کابوس ها بودم ولی

دل نهیبم زد بیا برگرد می دانی که نه؟

غرق لبخندی خودم دارم تو را می بینمت

از سر گلدسته با صوت اذان می چینمت

واژه از بند غزل بیرون پرید از اشتیاق

خوش به حال دل همین ساعت که با این اتفاق-

شور و حالی در خودش احساس کرد و پر کشید

مرغ عشقم رفت و همراه کبوترها پرید

دستهای سمی ام انگار بوی گل گرفت

چهره ی زردم دوباره رنگ و روی گل گرفت

در من انگار اتفاق تازه ای افتاده است

در دلم یک شور بی اندازه ای افتاده است

عفو کن می خواهم از اینهم صمیمی تر شوم

زیر باران نگاه مهربانت تر شوم

اصلا آغا امشبُ مشهد نباش

پاشو امشب رو بیا کرمون بشین

پاشو امشب رو بیا مهمون ما

انگوراتو از تو باغ ما بچین

امشبو دعوت این ترانه باش

آخه این ترانه بی تاب شماست

سهم عاشقی که جیبش خالیه

خیلی وقته که فقط خواب شماست

...

دارم انگورای باغُ می شورم

شاید اومد رد شد از تو باغمون

آفتی سمی نباشه رو درخت

داغ دیگه ای نیاد رو داغمون

ای خدا بارون بزن شهرو بشور

اینهمه سیاهیو پاکش بکن

آخه آغا دعوته تو شهرمون

چشامونو لایق خاکش بکن

 تولد هشتمین اختر تابناک اسمان امامت و ولایت مبارک باد

نظرات شما عزیزان: